ဒေါက်တာဇော်မြင့်မောင်ကျဆုံးသွားတာဟာ တိုင်းပြည်အတွက်အလွန်နစ်နာတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတစ်ခုပါ။သူဟာNLDပါတီရဲ့ ဒုဥက္ကဌလဲဖြစ်ပါတယ်။အဲ့ဒီမတိုင်ခင်ကလဲ နှစ်ပေါင်းများစွာစစ်အုပ်စုရဲ့ ထောင်သွင်းအကျဉ်းချခြင်းကို ခံခဲ့ရတယ်။၁၉၈၈အရေးတော်ပုံကစပြီး ထောင်ကျသွားတာနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကျော်ကြာ ၂၀၁၂ခုနှစ်လောက်မှ ပြန်လွတ်လာခဲ့တယ်။သူ့ရဲ့ဘဝအချိန်ပေါင်းများစွာဟာ ထောင်ထဲမှာပဲဒီမိုကရေစီအရေးအတွက် ကုန်ဆုံးခဲ့တယ်။ပြန်လွတ်လာပြီးနောက် NLDပါတီဦးဆောင်တဲ့အရပ်သားအစိုးရလက်ထက်မှာ မန္တလေးတိုင်းဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့တယ်။
သူ့လက်ထက်မှာမန္တလေးမြို့ဟာ မယုံနိုင်စရာကောင်းလောက်အောင် တိုးတက်ပြောင်းလဲခဲ့ပါတယ်။အရင်ကဒုစရိုက်မှုတွေပေါများခဲ့ပြီး ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်နေတဲ့မြို့ကို အရှေ့တောင်အာရှရဲ့စမတ်စီးတီးတစ်ခုဖြစ်တဲ့အထိ ကြိုးပမ်းခဲ့ပါတယ်။မြို့ခံပြည်သူများရဲ့ ချစ်ခင်လေးစားခြင်းကိုလဲ ခံခဲ့ရတယ်။ထိုအချိန်တုန်းက မန္တလေးမြို့ဟာ အလွန်နေချင်စဖွယ်ရှိတဲ့မြို့တစ်မြို့ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။အခုစစ်ကောင်စီလက်ထက်မှာတော့ ထိုပြယုတ်တွေအကုန် ပျောက်ကွယ်သွားပြီးမြို့နေလူထုဟာ ကျီးလန့်စာစားနေထိုင်နေရတယ်။ဒေါက်တာဇော်မြင့်မောင်သာ ဆက်လက်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရခဲ့ရင် မန္တလေးမြို့ဟာရန်ကုန်မြို့ထပ် သာလွန်သွားမှာပါ။အခုတော့စစ်ကောင်စီရဲ့ မတရားဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်ထားမှုကြောင့် သူခံစားနေရတဲ့သွေးကင်ဆာဝေဒနာဟာ လုံလောက်တဲ့ဆေးကုသမှုမရခဲ့တဲ့အတွက် တိမ်းပါးခဲ့ရတယ်။အတော်နှမြောစရာကောင်းပါတယ်။
