USရဲ့မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာBurmaActဥပဒေဟာမကြာမီမှာအသက်ဝင်လာမယ့်သဘောရှိတယ်။ဒီအချက်ကြောင့်ပဲတရုတ်ဟာသူ့နယ်စပ်တလျောက်ကတိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့တွေနဲ့ဆက်တိုက်တွေ့ဆုံနေတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့BurmaActထဲမှာEAOတွေကိုအကူအညီပေးဖို့ပါနေတယ်။ထိုအကူအညီတွေဟာတရုတ်ဩဇာခံEAOတွေလက်ထဲရောက်လာမှာကိုတရုတ်ကမလိုလားဘူး။ဒါကိုသတိကြီးကြီးနဲ့စောင့်ကြည့်နေတယ်။ဖြစ်နိုင်တာကတော့တရုတ်ဟာသူ့ဩဇာခံEAOတွေကိုမက်လုံးတချို့ပေးလာနိုင်တယ်။သဘောတူညီချက်တွေယူလာနိုင်တယ်။ထိုသဘောတူညီချက်တွေမှာတော်လှန်ရေးအတွက်ထိခိုက်ပါမပါတော့မသိသေးဘူး။ဥပမာစစ်ကောင်စီနဲ့တိုက်ပွဲတွေမဖော်ဆောင်ဖို့ပေါ့။ဒါကြောင့်တရုတ်ရဲ့ခြေလှမ်းတွေကိုသတိထားစောင့်ကြည့်ဖို့လိုနေပြီ။
နိုဝင်ဘာ ၁၉၊ ၂၀၂၃။ (တနင်္ဂနွေ)
ကရင်နီပြည်နယ်လွိုင်ကော်မြို့ကကုလသမဂ္ဂဝန်ထမ်းတွေနဲ့အန်ဂျီအိုဝန်ထမ်းတွေရှမ်းပြည်နယ်ဘက်ကိုထွက်ခွာခွင့်ရသွားတယ်။ဒါပေမယ့်မြို့ထဲမှာအရပ်သားအများအပြားပိတ်မိနေဆဲပဲ။လွိုင်ကော်တက္ကသိုလ်ထဲမှာစစ်တပ်ရဲ့လူသားဒိုင်းအဖြစ်အသုံးချခံထားရတဲ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ကျောင်းသားတွေကိုတော့တော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေကယ်ထုတ်လိုက်နိုင်တယ်။ဒါကိုစစ်ကောင်စီကထိုဝန်ထမ်းတွေကိုတော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေကမတရားဖမ်းဆီးသွားပါတယ်ဆိုပြီးအသံလွှင့်သေးတယ်။သူတို့ဘာတွေပြောနေပါစေအမှန်တရားကိုလူတိုင်းသိနေတာပဲ။အခုဆိုစစ်ကောင်စီတပ်တွေနှစ်ရှည်လများတပ်စွဲအထိုင်ချထားတဲ့လွိုင်ကော်တက္ကသိုလ်ကိုကရင်နီတပ်ပေါင်းစုအဖွဲ့တွေထိန်းချုပ်ထားနိုင်ပြီးလွိုင်ကော်မြို့ပတ်ပတ်လည်ကိုလဲဝိုင်းထားနိုင်ပြီ။မြို့လယ်ကနေရာကွက်ကွက်လေးကိုသားစစ်သူပုန်တွေထိန်းချုပ်ထားနိုင်တော့တယ်။ ရခိုင်ပြည်နယ်မှာလဲအေအေကဆက်တိုက်ဆိုသလိုထိုးစစ်ဆင်နေတယ်။တချို့ရဲ့စခန်းတွေဆိုရင်သေနတ်သံကြားတာနဲ့လက်နက်ချကုန်တော့တာပဲ။ဒါ့ကြောင့်စစ်ကောင်စီဟာစခန်းအသေးတွေကသူတို့လူတွေကိုစွန့်ခွာခိုင်းပြီးစခန်းအကြီးတွေမှာပူးပေါင်းခိုင်းထားတာကြောင့်အေအေဟာစစ်မတိုက်လိုက်ရပဲရခိုင်ပြည်နယ်ကစခန်း၄၀လောက်ကိုရရှိလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်စစ်ကောင်စီဟာရခိုင်ပြည်နယ်မှာတိုက်ပွဲတွေပြန်စတဲ့နေ့ကစပြီးကုန်လမ်းကြောင်းတွေကိုပိတ်ဆို့ထားလိုက်ပါပြီ။ပြည်မကဝင်တဲ့လမ်းကြောင်းတွေအကုန်ပိတ်ဆို့ထားတဲ့အပြင်ပြည်နယ်ထဲမှာတမြို့နဲ့တမြို့ကိုတောင်ကူးလူးသွားလာလို့မရတော့ပါဘူး။ဒါကြောင့်ရခိုင်ပြည်နယ်ထဲမှာကုန် ဈေးနှုန်းတွေမြင့်တက်လာပြီးပြည်သူတွေဒုက္ခရောက်နေကြပြီ။ဒီအခြေအနေကိုအေအေကဘယ်လိုဖြေရှင်းမလဲဆိုတာစိတ်ဝင်စားစရာပဲ။
